Muzeum / Polska

Neony w Polsce socjalistycznej spełniały inną funkcję niż w krajach kapitalistycznych. O ile na Zachodzie ich rola zawsze sprowadza się do reklamy, w PRL-u, w którym nie było wolnego rynku, pełniły funkcję informacyjną i prestiżową. W wyniku sterowanej przez władze tzw. akcji neonizacji, neony rozmieszczano w przestrzeni miejskiej według przemyślanego planu. Projektowano je dla całego ciągu ulic tak, żeby tworzyły integralną część architektury - dopasowane wzajemnie wielkością i kolorami, nie zasłaniające się wzajemnie. Polskie neony projektowali uznani graficy, plastycy i architekci. Niemal wszystkie neony z tego okresu mają dużą wartość artystyczną. Kolekcja warszawskiego, jedynego w Polsce Muzeum Neonów, liczy obecnie kilkadziesiąt eksponatów zbieranych z całej Polski i stale się powiększa. Ciekawostką jest neon Karina, utworzony z liter oryginalnego neonu Tkaniny dekoracyjne. Karina powstała na potrzeby filmu Władysława Pasikowskiego Pokłosie (o pogromie Żydów).
Inną ciekawostką, której nigdzie indziej nie zobaczymy jest poglądowa instalacja z rurek, dzięki której można się dowiedzieć, jak działają neony i dlaczego świecą różnokolorowo. Muzeum znajduje się na terenie Soho Factory (postindustrialnej przestrzeni, którą wypełniają galerie, sklepy designerskie, teatr i inne placówki kulturalne). Budynek z pierwszej połowy XXw. które zajmuje, był kolejno siedzibą manufaktury lniano-jutowej, fabryki amunicji Pocisk, fabryki motocykli i skuterów Osa, zakładów optycznych, a przez ostatnie lata stał pusty i niszczał