Jedyne w Polsce Muzeum Architektury istnieje od 1965r. Mieści się w gotyckich wnętrzach dawnego klasztoru bernardynów z XVw. który składa się z kościoła św. Bernardyna ze Sienny i czworoboku klasztornego wokół wirydarza. Jako jedna z nielicznych zachowanych budowli średniowiecznych tego typu na Śląsku, należy do najcenniejszych zabytków Wrocławia. Na szczególną uwagę zasługuje wirydarz, który - widoczny z wnętrz muzeum - przyciąga zwiedzających swoim niepowtarzalnym urokiem. Powstanie klasztoru związane jest z działalnością św. Jana Kapistrana współzałożyciela zakonu bernardynów. Kapistran mianowany przez papieża Mikołaja V Generalnym Inkwizytorem przeciw zepsuciu obyczajów i kacerstwu, rozpoczął w 1450r. trwającą sześć lat podróż misyjną, w trakcie której nauczał i zakładał nowe klasztory bernardyńskie. W 1453r. przybył do Wrocławia z grupą 30 braci. Od Rady Miejskiej otrzymał plac pod budowę klasztoru i w tym samym roku stanął w tym miejscu drewniany kościół. 10 lat później zaczęto budować obecny murowany kościół i zabudowania klasztorne. Pracami przy świątyni kierował Hnas Berthold z Łużyc. Prace trwały przez następne 9 lat do 1517r. Kościół został usytuowany po południowej stronie klasztoru. Działalność bernardynów we Wrocławiu trwała około 70 lat. W wyniku konfliktu z franciszkanami z klasztoru św. Jakuba i Radą Miejską Wrocławia, bernardyni zostali zmuszeni do opuszczenia miasta w 1522r. Budynki klasztorne zamieniono na szpital miejski, a kościół przekazano ewangelikom, którzy użytkowali go do 1945r. Pod koniec II wojny światowej zespół klasztorny został zbombardowany. Odbudowany w latach 1956-1974 został przystosowany do potrzeb muzealnych. Układ budynków dawnego klasztoru pozostał do dziś niezmieniony. Muzeum jest członkiem-założycielem Światowej Konfederacji Muzeów Architektury (ICAM). Muzeum spełnia ważną rolę jako instytucja kulturalna, w której odbywają się - poza wystawami - festiwale, koncerty, przedstawienia teatralne, promocje najnowszych technologii związanych z architekturą.