Maria Skłodowska-Curie, 1867-1934, najsłynniejsza kobieta-naukowiec, dwukrotna laureatka nagrody Nobla (a także matka noblistki), pierwsza kobieta- profesor na Sorbonie i jedyna jak dotąd kobieta pochowana, za własne zasługi, a także jedyna osoba nie urodzona we Francji w paryskim Panteonie. W 1891r. jako pierwsza kobieta w historii Sorbony dostała się na wydział fizyki i chemii. W Paryżu wyszła za francuskiego fizyka Pierre'a Curie. Po czterech latach wspólnych badań małżonkowie odkryli dwa pierwiastki promieniotwórcze, z których jeden na cześć Polski nazwali polonem, a drugi radem - od łacińskiego słowa radius (promień). W 1903r. otrzymali za to nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki wraz z fizykiem francuskim, Henri Becquerelem. Po tragicznej śmierci Pierre'a, władze Sorbony powierzyły Marii kierownictwo stworzonej dla niego katedry fizyki. W 1908r. została pierwszą kobietą, profesorem Sorbony. W 1911r. otrzymała ponownie Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, za wyodrębnienie radu w postaci metalicznej. Jest jedynym uczonym posiadającym dwie nagrody Nobla w różnych dziedzinach naukowych. W czasie I wojny światowej zorganizowała polową służbę medyczną, która prześwietlała rannych żołnierzy. Aparaty rentgenowskie znajdowały się w samochodach. Uczona przyjeżdżała na front i osobiście obsługiwała aparaturę oraz szkoliła personel. W mobilnych ambulatoriach, które nazywano mini-Curie prześwietlono ponad trzy miliony urazów. Po wojnie pomagała zakładać instytuty leczenia chorób nowotworowych za pomocą radu. Zmarła 4 lipca 1934r. we francuskiej klinice w miejscowości Passy (Alpy Francuskie) na skutek białaczki spowodowanej pracą z substancjami promieniotwórczymi i działalnością w okresie I wojny światowej.